Wekenlang heb ik mij erop verheugd: de Bruggenloop in Rotterdam op 11 december aanstaande. Vijftien kilometer hardlopen over een uitdagend parcours met zes bruggen erin, waaronder de Brienenoordbrug.

Sinds half mei heb ik niet meer op de racefiets gezeten, de focus lag volledig op hardlopen. Zelfs op zomervakantie gingen de hardloopschoenen mee en stond ik extra vroeg op om de grootste bloedhitte op Samos te vermijden.

Toen mijn man begin september onverwachts meedeed aan de Dam tot Dam-loop en zonder veel te trainen zomaar zestien kilometer hardliep, ben ik ook mijn grenzen maar eens gaan verleggen. Tot dat moment was ik aan het trainen voor de tien kilometer en acht á tien kilometer liep ik inmiddels best regelmatig. Ik ontdekte dat ik verder kon, langere afstanden kon lopen en het nog leuk vond ook.

Ik had al vaak gehoord en gelezen over de Bruggenloop. Als ik ruim twaalf kilometer kon hardlopen, dan zou vijftien kilometer me ook wel lukken. Ik was zeer gemotiveerd om te trainen en genoot ervan. Ik had drie jaar geleden, toen ik met hardlopen begon, nooit gedacht dat ik dit soort afstanden zou lopen.

Tot ik een week of drie geleden opeens pijn in mijn linkerheup kreeg. Een zeurderig gevoel, dat zelfs met gewoon wandelen te merken was. Gelukkig laat ik me elke 2-3 weken masseren bij Feelgood Marloes Hansen. Normaal gesproken is dat lekker, nu vloog ik bijna tegen het plafond toen ze mijn heup ging masseren. Midden in een gesprek moest ik stoppen met praten, zo gevoelig was het.

De week daarop was de pijn wat minder, maar deze week kwam ‘ie helaas toch weer terug. Marloes is ook fysiotherapeut, dus ik stuurde haar afgelopen weekend een bericht met de vraag of hardlopen wel een goed idee was. Ik moest trainen tenslotte! Ik was net zo lekker bezig! “Niet lopen!!” was de reactie van Marloes op mijn bericht. Duidelijk. Hele weekend sacherijnig van geweest. De tijd begon te dringen en ik wilde niet afhaken.

Vandaag merkte ik dat ik een knoop wilde doorhakken. Niet kunnen trainen en weten dat je je hebt ingeschreven voor zo’n hardloopevenement is namelijk zeer frustrerend. Na overleg met Marloes heb ik dus net de knoop doorgehakt dat ik dit keer niet meedoe aan de Bruggenloop. Ik baal daar enorm van, dat zullen de sporters onder jullie vast begrijpen.

De Bruggenloop zou zonder blessure al uitdagend zijn, met een blessure is het simpelweg onverstandig dit plan uit te voeren. Helaas pindakaas dus. Willen is niet altijd kunnen…