Kritische, betrokken mensen, ik houd ervan. “Je lijkt te rechtop op je fiets te zitten”, hoorde ik van een vriend. “Het lijkt alsof je scheef zit, beetje teveel naar links op je zadel”, hoorde ik van een ander. Door een aantal mensen van wie ik de mening serieus neem, werd me al een tijdje aangeraden eens een bikefitting te doen. Er werd me verteld dat dat me veel zou kunnen opleveren. Ik nam de adviezen ter harte en maakte een afspraak bij van Herwerden in Voorburg.

Op een stralende woensdagmorgen reed ik dus op mijn racefiets naar Voorburg. Heerlijk ritje langs de Vliet, zonder de vele fietsers die je daar op zondagmiddag aantreft. Het was noodzakelijk dat ik in mijn wielerkleding naar de meting kwam en het was een cadeautje dat het zulk mooi weer was.

Aangekomen bij van Herwerden werd ik door Steven van Herwerden verwelkomd met koffie. Deze prachtige fietsenzaak heeft een apart kamertje waar deze metingen worden gedaan. Na de vraag te hebben beantwoord waarom ik een bikefitting wilde en of ik lichamelijke klachten had door het fietsen, werd mijn racefiets op een tacx geplaatst en  ging het betere meetwerk beginnen.

Allereerst werd mijn lijf letterlijk van top tot teen opgemeten. Mijn totale lengte, tussenbeenlengte, romplengte, schouderbreedte, armlengte en voetlengte werden gemeten. Deze gegevens werden in het computerprogramma ingevoerd en digitaal verwerkt. Het computerprogramma spuugde er toen een uitdraai uit, die werd vergeleken met de huidige instellingen van mijn fiets. Op het eerste gezicht leek er met de huidige instellingen niet zoveel mis te zijn.

De tweede stap was het bekijken van mijn houding op de fiets. Nadat Steven had vastgesteld dat de plaatjes onder mijn schoenen er goed op gemonteerd waren, nam ik plaats op mijn zadel en plakte hij kleine stickertjes op mijn heup en knie, om de meting correct te kunnen uitvoeren. Opnieuw werd ik gemeten. Ook moest ik korte stukjes fietsen, zodat hij kon bekijken hoe mijn houding was en hoe mijn benen
bewogen. De eerste wijziging die werd aangebracht, was het omhoogbrengen van mijn zadel, ongeveer 3 centimeter. Daardoor zat ik direct minder rechtop en kreeg ik meer een racehouding.

“Je linkerbeen slaat uit naar buiten”, constateerde Steven. Dat had ik al eens eerder gehoord, maar die opmerking was ik eigenlijk een beetje vergeten. Het zou wel het zeurende gevoel in mijn linkerbeen en -knie bij langere ritten kunnen verklaren. Zolen in mijn schoenen bleken de oplossing te zijn voor dit probleem. Simpel, maar effectief.

Na de nodige controlemetingen kwamen we eigenlijk tot de conclusie dat verder alles goed was ingesteld. Ik moest het zo maar eens gaan proberen en dan na drie tot vijf ritten terugkomen voor eventuele verfijning van de afstellingen.

Omdat ik nu in een andere houding op mijn fiets zat, moest ik er goed op letten of ik ergens pijn kreeg. Een beetje spierpijn was normaal, maar bij blijvende pijn moest ik contact opnemen. We spraken af dat ik tussentijds via de mail of telefoon verslag uit zou brengen over hoe het fietsen op mijn nieuw ingestelde fiets mij beviel.

Tijdens de rit naar huis merkte ik direct al verschil in positieve zin: ik voelde meer neerwaartse kracht op mijn pedalen, omdat mijn zadel hoger stond. Een paar ritten later merk ik dat deze bikefitting een heel goed idee is geweest en de investering absoluut waard! Ik fiets lekkerder, krachtiger en heb geen last meer van mijn linkerbeen. Na wat spierpijn in het begin, merk ik dat dat nu al minder wordt. Ik begin te wennen aan mijn ‘nieuwe’ fiets. Ik kan zo’n bikefitting dus iedereen aanraden!