Twee uur rijden en je bent er. Gijsselte, een gehucht in Drenthe waar ik als kind heel veel zomer- en herfstvakanties doorbracht. Een vriendin van mijn ouders heeft daar middenin het bos een vakantiehuis. Na er jaren niet geweest te zijn, is het inmiddels van mijn ouders weer een van hun favoriete vakantiebestemmingen geworden. Het huis biedt slaapgelegenheid aan minstens zes personen en wij waren van harte welkom om een weekend langs te komen.

De stilte is weldadig. Zodra je de auto uitstapt waan je je in een andere wereld, in een groene oase van rust. Het enige dat je hoort zijn fluitconcerten van vogels, gehinnik van paarden en  blaffende (waak)honden. Geluiden die bij deze plek horen.

Om je te onttrekken aan het hectische leven in de Randstad is dit de ideale plek om heen te gaan. Na ongeveer een uur neemt de stilte het over. Voel je de drukte uit je hoofd en lijf ontsnappen. Je dag bestaat uit niets meer dan lekker buiten zitten en wat praten, een boswandeling maken, een boek lezen en een biertje drinken op het terras op de brink in Ruinen. Heerlijk overzichtelijk. Geen boodschappen, geen huishouden, geen huis vol kinderen (hoe gezellig dat ook is).

“Er is daar geen WiFi mama”, zei mijn zoon Willem tegen me. “Nee schat, dat weet ik. In Gijsselte speel je toch de hele dag buiten. Je zult de WiFi echt niet missen”. En dat is precies wat er gebeurde toen we aankwamen bij die prachtige groene plek in het bos. De kinderen hadden net genoeg tijd om iets te drinken en gingen daarna meteen kijken of Sam thuis was. Sam woont namelijk in dat bos is net zo oud als Willem. Ze hadden elkaar afgelopen zomervakantie al ontmoet, toen mijn ouders daar ook op vakantie waren en de kinderen mochten komen logeren. Het klikte direct en ook nu was het een hartverwarmend weerzien tussen de jongetjes. Mijn dochter Ellemijn sloot zich ook makkelijk aan en was niet weg te slaan bij de honden van Sam. Spelen in de hut van Sam, voetballen en mee de honden uitlaten in het bos. Onze hond Spikey genoot samen met de Australian Shepherd van Sam van het rennen over de bospaden. Spelen en rennen in het bos, wat is nu leuker voor een hond?

Na een bezoek aan Ruinen, waar ik nog even goed geshopt heb in de plaatselijke en enige kledingboetiek van het dorp en een paar biertjes op het terras keren we terug naar het vakantiehuis en wordt de barbecue aangestoken. Ook wordt er een ander fikkie opgestookt, tot groot vermaak van de kinderen. Heerlijk om ze zo lekker buiten bezig te zien. Ik geniet daar als moeder enorm van. Poeren met een stok in een vuurplaats, dat is toch wat je wilt als kind? Wij slepen vroeger punten aan stokken uit het bos, dan ging er brooddeeg omheen en roosterden we onze broodjes boven dat vuur. Na de barbecue deed de variant met marshmallows het natuurlijk ook uitstekend.

Zo heerlijk simpel en eenvoudig kan het leven dus zijn. Twee dagen en een nacht naar deze plek en je voelt je herboren. Binnenkort maar eens informeren wanneer mijn ouders er weer naar toe gaan 😉