Dik twee jaar geleden viel alles even stil. Er was wereldwijd een nieuw virus, waar je heel erg ziek van kon worden en waar ontzettend veel mensen door kwamen te overlijden. Angst regeerde. Angst voor het onbekende, angst om het ook te krijgen en vooral de beelden van doodzieke mensen op intensive cares versterkten dit gevoel.

Als je nu terugblikt op die periode, lijkt veel gedrag van toen, ons nu vreemd voor te komen. De discussies over het wel of niet dragen van een mondkapje, het hamsteren van wc-papier, wel of niet vaccineren, wel of niet op vakantie, de avondklok en ga zo maar door. Het lijkt allemaal ver achter ons te liggen, terwijl het helemaal niet zo lang geleden is.

Eenmaal besmet met Corona, was er geen ontkomen aan de vraag “van wie heb je het?” Dat heeft mij altijd verbaasd, want die vraag stelden we voor Corona toch ook nooit als iemand griep had? Nu was het een ding. Als besmet persoon moest je iedereen met wie je contact had gehad informeren over het feit dat je een besmet persoon was. Als een paria verbleef je in isolatie. Eerst twee weken, later tien dagen en anno 2022 mag je na vijf dagen weer de wereld betreden.

Een week of drie geleden was het bij mij weer raak. Ik testte voor de tweede keer positief. Bij de thuistest verscheen bij een halve druppel al het streepje waar je ‘m liever niet ziet. Toen ik in maart vorig jaar Corona had, was ik niet ziek, op wat lichte keelpijn na. Dit keer was het andere koek. Het begon met verschrikkelijke spierpijn, pijn in mijn bijholtes, dat uitmondde in een zware verkoudheid en gepaard ging met koorts en algehele malaise. Na de isolatieperiode ging het allemaal wel weer prima, tot na een paar dagen de verkoudheid in veel ergere vorm terugkwam. Lang verhaal kort: ik werd weer ziek en zat op enig moment zwaar benauwd bij de huisarts. Gelukkig bood een zogenaamde ‘puffer’ met Ventolin uitkomst. Nu, na een week, kan ik zeggen dat het herstel echt bijna 100% is. Dus ja, Corona is er nog steeds en ja, je kunt er nog steeds ziek van worden, zelfs als je twee keer gevaccineerd bent en de booster hebt gehaald.

Klaar was ik er ondertussen wel mee. Ik moest mijn agenda leegruimen. Ik was immers al weken niet fit en dat is absoluut niet hoe ik het wil. Pure rust legde ik mezelf dus op. Beter worden en weer fit worden. Ja, het was even flink balen om afspraken af te zeggen waar ik me op verheugd had. Vooral het verzetten van de laatste etappe van het Pieterpad was op zijn zachtst gezegd niet leuk. Ik moest echter mezelf echt op nummer één zetten nu.

Ik merk dat we met zijn allen sneller dan verwacht weer terugschieten in oude patronen. Wellicht heeft het gevoel van veel gemist te hebben afgelopen twee jaar, daar iets mee te maken. Ik vond het eigenlijk wel lekker om zo’n lege agenda te hebben. Ik gedij daar gewoon beter op. Doordat ik middenin Corona-tijd het Pieterpad ben gaan lopen, heb ik nooit het gevoel gehad dat het leven saai was, dat er niets kon. Ik genoot van de rust en keek elke maand uit naar de fijne lange wandelingen in ons prachtige land. De laatste maanden merk ik weer hoe moeilijk het is om af te spreken met vrienden en familie, omdat de agenda’s bij iedereen alweer overvol zitten.

Nu ik zelf ervaren heb hoe Corona erin kan hakken, hoe het je onderuit haalt, heeft het me weer met de neus op de feiten gedrukt. Hoewel je er nagenoeg niemand over hoorde de afgelopen twee jaar, is het toch echt belangrijk ervoor te zorgen dat je jezelf niet uitput. Dat je goed luistert naar je lichaam en rust neemt als je signalen krijgt dat dat nodig is. Dat je moet zorgen dat je weerstand op peil is en blijft. Ik heb me er voortdurend over verbaasd dat de discussies zelfs in de hoogtijdagen van Corona daar nooit over gingen. Men was uitsluitend bezig met de gevolgen van het virus en niet met hoe belangrijk het is dat je weerstand in orde is.

En nu? Blijven we met zijn allen alert? Houden we afstand of blijven we zelfs thuis als we verkouden zijn, hoesten of ons niet lekker voelen? Of mikken we er net als ‘vroeger’ (lees: vóór Corona) een dosis paracetamol in, zodat we ons volle programma ‘gewoon’ kunnen uitvoeren? Ik ben benieuwd hoe dit zich ontwikkelt.

Ik ben in elk geval blij dat ik weer bijna helemaal fit en beter ben, zodat ik straks lekker van de vakantie kan genieten.