Hoewel sommige mensen misschien een hekel aan de herfst hebben, houd ik juist van dit jaargetijde. De temperatuur daalt, de dagen worden korter, de bladeren aan de bomen ondergaan een prachtige metamorfose van groen naar oker, rood en bruin. In huis gaan ’s avonds de gordijnen eerder dicht, de kaarsen aan en zet ik mooie herfstboeketten neer. In een dikke trui op de bank met een boek en een groot glas thee of rode wijn erbij, daar geniet ik van.
Juist in deze periode vind ik het fijn om in eigen land op vakantie te gaan en dan bij voorkeur in een bosrijke, landelijke omgeving. Ook deze herfstvakantie ging ik weer met man en kinderen naar een mooi vakantiehuis, in Overijssel dit keer. Het coulissenlandschap in deze provincie vind ik altijd mooi, maar in de herfst is het toch echt op zijn mooist. Waar je ook loopt heb je doorkijkjes, vaak ter grootte van een weiland. Dan is er weer een bomenrij of zie je een bosrand. Het prikkelt de nieuwsgierigheid en je wilt doorlopen om te zien wat er na die bomen te zien is.
Dit keer vertrokken we redelijk moe naar onze vakantiebestemming. We hebben de week dus vooral benut om uit te rusten. Er werd veel geslapen en geluierd. Overdag maakten we een flinke wandeling met de hond, terwijl ik onderweg foto’s maakte van het bijzondere landschap. We hadden veel geluk met het weer. De eerste dagen was het fris en zonnig, pas de laatste dagen viel er de nodige regen.
Niet getreurd, we hadden genoeg te doen. Twee puzzels van 1000 stukjes hebben we 
gemaakt. Typisch iets dat je alleen op vakantie doet. Het was bijna therapeutisch om te doen en stoppen was moeilijk. Je wilde toch altijd nog nét even op zoek naar dat ene ontbrekende stukje. Leuke activiteit om met kinderen te doen, zou je denken. De kinderen hielpen echter pas mee als de puzzel bijna klaar was, vanaf een punt dat het voor hen overzichtelijk was en het einde in zicht.
Natuurlijk mocht een bezoek aan de verschillende Hanzesteden tijdens deze vakantie niet ontbreken. In Zwolle móest ik absoluut naar de meest bijzondere boekhandel die ik ken: Waanders In de Broeren. Deze boekwinkel is gevestigd in een kerk (de Broerenkerk) en heeft behalve heel veel boeken ook een brasserie. De sfeer is magisch.
Verder hebben we Deventer en Zutphen bezocht. Al deze steden ademen een fijne sfeer uit en de mensen zijn overal ontzettend vriendelijk. In Zutphen kocht ik thee met jeugdsentiment: Pelikaanmix van De Pelikaan. Vroeger had ik vrienden in Heino en daar dronken we altijd deze thee. Mooie herinneringen zijn dat voor mij. Altijd als ik in Zutphen ben, moet ik dus voorraad van die thee inslaan.
Naar Zwolle zijn we nog een keer terug gegaan, omdat ik graag naar museum De Fundatie wilde. Hoewel de kinderen er niet veel aan vonden, heb ik zelf enorm genoten. Het is een prachtig gebouw en met name de tentoonstelling ‘Zie de mens’ is een echte aanrader. Ik heb mezelf direct voorgenomen wat vaker naar een museum te gaan, want ik merkte dat ik het gemist had.
De sporttas met hardloopspullen was ook mee op vakantie. Onaangeraakt. Geen puf, geen zin. Ik heb simpelweg niet de motivatie kunnen vinden om de hardloopschoenen aan te trekken. In plaats daarvan zat ik heerlijk bij de houtkachel met een boek op schoot en een glas rode wijn binnen handbereik. De teugels laten vieren. Kan ik.
Deze vakantie was dus behoorlijk lui en we hebben er allemaal erg van genoten. Uitgerust zijn we nu weer thuis, waar we langzaam de draad van het jachtige leven weer oppakken. Dat lezen houd ik erin, de alcoholinname gaat weer beperkt worden en binnenkort trek ik de hardloopschoenen ook weer aan 😉
merlijnkleijne 