Het is weer voorbij.  Zes weken lang geen broodtrommels klaar maken, geen hockey, geen stress. Hoewel ik niet (zoals mijn kinderen) zes weken vakantie heb gehad, voelde het vanmorgen wel zo. Het werkende leven is weer begonnen.

Elk jaar lijkt de zomervakantie aan het begin zo verschrikkelijk lang en elk jaar is daar dan toch ‘opeens’ weer die eerste schooldag. Alsof die zes weken amper hebben plaats gevonden.

We gingen dit jaar pas heel laat op vakantie. Dat doen we bewust, zodat de kinderen al wat uitgerust zijn op het moment dat we vertrekken. Dat maakt de vakantie namelijk een stuk gezelliger. Begin augustus vetrokken we naar ons favoriete Griekse eiland Samos. Remko en ik zijn er al vaak geweest en de kinderen vonden het vorig jaar zo fijn daar, dat ze heel graag terug wilden.

Het moment dat ik op Samos uit het vliegtuig stap en naar het luchthavengebouw loop vind ik altijd het meest bijzonder. De warmte op je huid en de geur van het eiland, dat geeft me zo’n ontzettend gelukzalig gevoel. Twee weken genieten van het niets doen, luieren, lezen, beetje hardlopen, bijpraten en vooral tijd met mijn gezin doorbrengen. Dat is vakantie voor mij.

Hoewel ik nog een fikse keelontsteking had een paar dagen voor vertrek, was dit nagenoeg voorbij toen we op vakantie gingen. Lang leve de antibioticumkuur! Helemaal fit was ik nog niet. Ik mocht niet in de zon en geen alcohol, waar ik me overigens heel braaf aan heb gehouden. Uiteindelijk heb ik er op vakantie geen enkele last van gehad. Toen ik het weekend voor vertrek nog met ruim 40 graden koorts in bed lag, had ik me dat niet kunnen voorstellen.

Mijn broer en schoonzus gingen dit keer ook mee naar Samos, na jarenlang van ons te hebben gehoord dat ze toch echt eens mee moesten. Ook waren vrienden van ons er met hun kinderen. Een en al gezelligheid dus en zowel de kinderen als de volwassenen hadden het heel leuk met elkaar.
We hebben een dag een auto gehuurd om naar de watervallen bij Potami te gaan en we zijn een dag gaan varen. De boottrip was iets dat ik in al die jaren dat ik op Samos kom, nog nooit had gedaan. Met een gevoelstemperatuur van dik 40 graden was het zeer aangenaam op het water. De boot ging twee keer voor anker en dan kon je eraf springen en snorkelen. Waar de kinderen zonder enige aarzeling van het hoogste dek het warme, azuurblauwe water in sprongen, moest ik wel even iets overwinnen. Uiteindelijk ben ik blij dat ik de sprong ook heb gewaagd. Heerlijk was het!

Twee weken volop genieten voelden voor mij aan als drie weken. Dat gevoel heb ik gelukkig altijd op vakantie. Dinsdagavond laat kwamen we terug en de rest van de week was ik nog lekker vrij. Vandaag ben ik weer aan het werk gegaan. Voor het eerst kost het me moeite om om te schakelen. Ik wil gewoon nog niet terug in het ritme. Al het geregel en de volle agenda, ik wil het niet. Ik wil in de warmte op slippers lopen, ik wil frappe drinken op het strand en al die boeken lezen die nog op mijn e-reader staan.

Maar goed, ook ik moet terug naar de realiteit. Mijn werkdag vandaag was fijn, dat moet ik toegeven. Het was super druk en ik heb hard gewerkt. Dat geeft toch ook wel weer een fijn gevoel. Met weemoed denk ik terug aan de afgelopen weken.

Gelukkig hebben we de foto’s nog…